انجام کلیه ی کارهای ساختمانی.تزیینات.دکوراسیون مبل و...

مراحل ۹ گانه رنگ کاری:

۱ عادی کردن سطوح، ۲ روغن‌کاری،  ۳ بتونه، ۴ سمباده کاری،  ۵ آستر اولیه،

۶ ترمیم بتونه، ۷ سمباده کاری مجدد،  ۸ آستر دوم

۹ رنگ رویه.

اکرلیک: بدون بو سریع و قابل شستشو  روغنی: مات ونیمه مات و براق  پلاستیک: پوششی عالی و یکدست  با استفاده از بهترین رنگهای موجود در بازار و یا آنچه شما ترجیه میدهید.
سیلروکیلر- کنیتکس – رومالین بلکا – کاغذ دیواری – موکت و ……… 
 دراسرع وقت، با بهترین کیفیت و مناسبترین قیمت.

نردبان (نردبام، نوردبان) دو چوب یا دو قطعه فلزی بلند عمودی است که در میان آنها به فاصله معیّن، چوب‌ها یا قطعات فلزی افقی کار گذاشته و توسط آن از دیوار، درخت و غیره بالا می‌روند.
نردبانها ابزار ساده ای برای دست یابی به ارتفاعات و سطوح بالاتر می باشند که اگر از آنها به درستی استفاده و مراقبت نماییم، برای سال های زیادی قابل استفاده خواهند بود. نردبانها از مواد اولیه متفاوت و در طراحی های متنوعی ساخته می شوند و در همه اشکال، اندازه ها موجود بوده و در صنایع گوناگون نیز موارد استعمال متنوعی دارند.

عمده ترین خطر هنگام استفاده از نردبانها، سقوط می باشد که در نتیجه انجام یک سری اعمال و شرایط ناایمن ایجاد می گردد که از جمله آنها می توان به موارد ذیل اشاره نمود:خطرات

1. موقعیت نامناسب نردبان نسبت به محل کار فرد ومصرف کننده آن

2. ایستادن فرد بر روی پله های بالایی نردبان که منجر به برهم خوردن تعادل وی می شود

3. گذاشتن نردبانها بر روی سطح ناپایدار و بی ثبات

این خطرات در صورتی که کارگران مایل به انجام روش صحیح کار با نردبان بوده و نردبانها نیز در شرایط مطلوب نگاه داشته شوند، به حداقل خواهد رسید. اقدامات زیر باعث کاهش حوادث و جراحات حاصل از نردبانها خواهد گردید :

1. آموزش صحیح

2. بازرسی های مداوم

3. نگهداری مناسب و کاربرد صحیح نردبانها

روش صحیح کاربرد نردبانها

1. قبل از کار کردن با نردبان برای اولین بار، دستورالعمل کارخانه تولید کننده را مطالعه کنید .

2. در کلیه اموری که در آنها نیاز به کاربرد نردبان می باشد، استفاده از نردبانهای محکم و با ثبات بر روی یک سطح صاف توصیه می شود.

3. هر نردبان را صرفاً جهت مصارفی که برای آن طراحی شده است، مورد استفاده قرار دهید که در این مورد می توانیم به پیشنهادها و توصیه های کارخانجات تولید کننده مراجعه نماییم.

4. نردبانها را در زاویه ای قرار دهید که به ازای هر ۴ فوت طول نردبان (۲/۱ متر)، معادل یک فوت (۳/۰ متر) از دیوار فاصله داشته باشند؛ یعنی باید فاصله پای نردبان از پای دیوار، یک چهارم طول نردبان باشد.

5. در هر زمان تنها یک نفر مجاز به بالا رفتن از نردبان می باشد.

6. برای افزایش طول نردبان نباید آن را روی چیزهای دیگری قرار داد؛ همچنین هرگز دو نردبان کوتاه را متصل نکرده و به جای نردبان بلند مورد استفاده قرار ندهید.

7. نردبان یکطرفه بیش از ده متر ممنوع است

8. سطح بالایی نردبان باید حداقل ۱ متر بالاتر از تکیه گاه بالایی قرار گیرد.

9. در هنگام حمل و نقل نردبانها، آنها را موازی با سطح زمین و با احتیاط حمل نموده و از سقوط ناگهانی آنها جلوگیری نمایید.

10. افرادی که از نردبانها استفاده می کنند باید از کفشهای مقاوم در مقابل سرخوردگی استفاده کنند.

11. همواره از خطوط انتقال نیرو دوری نموده و حداقل ۳ متر از آنها فاصله داشته باشید، اگر ولتاژ بیش از ۵۷۰۰۰ ولت است، فاصله ایمنی ۵ متر می باشد و در زمان لازم، ضرورتاً از نردبانهای با ریلهای نارسانا استفاده کنید، در این موقع پوشیدن لباس محافظ و کفش های با کفهای لاستیکی نیز توصیه می گردد.

12. پایه های نردبان باید هم سطح بوده و محکم بر روی زمین قرار گیرند. در مواقعی که سطح زمین نرم (سطحی که با قرار گرفتن نردبان روی آن دچار فرورفتگی می شود) و یا ناهموار است، باید در زیر پایه های نردبان، تخته محکم و یکدستی قرار داده شود.

13. برای اثبات امنیت نردبان، آنرا قبل از استفاده تست کنید تا مشخص شود که نردبان لق نمی زند و روی سطح زمین ثابت است، برای حصول اطمینان از استحکام نردبان، هر دو طرف آن را به دیوار یا تکیه گاه ثابت دیگری، تکیه دهید.

14. نردبان را در محلهای پر رفت و آمد استفاده نکنید و در صورت لزوم اطراف نردبان را محصور نموده و از ورود افراد متفرقه به این محل ممانعت بعمل آورید.

15. در مواقعی که نردبانها در محل درگاه مورد استفاده قرار می دهید، کلیه درهای ورودی در مجاورت محل قرار گیری نردبان را بطور موقتی نمایید و در صورتی که در حتماً باید باز بماند و یا نردبان باید روی سطی شیب دار قرار گیرد، از فرد دیگری تقاضا کنید تا در پای نردبان و در کنار آن بایستند تا از واقع شدن تصادف احتمالی جلوگیری شود.

16. محوطه بالایی و پایینی قرارگیری نردبان بایستی تمیز و بدور از هرگونه اشیاء اضافی باشد.

17. نردبان باید طوری قرارگیرد که سطح بالایی آن حداقل ۳ فوت (ا متر) بالاتر از تکیه گاه بالایی باشد که این قسمت بعنوان دستگیره ای برای پیاده شدن بر روی بام، داربست و… بکار می ورد.^[۳]

وارسی نردبانها

قبل و بعد از هر بار مصرف باید از نردبان بازرسی کرده و از کاربرد نردبان های با عیوب عمده بپرهیزیم. پله ها باید نشکن باشند، بستها سفت و با اطمینان متصل شده باشند، طنابها و قرقره ها و سایر اجزای متحرک به طرز مناسبی کار کنند و… .
اگر بازرسی اولیه ایرادی را نشان دهد، نردبان باید تعمیر گردد و اگر انجام تعمیرات ممکن و عملی نیست یا نتیجه مورد نظر را حاصل نمی کند، این نردبان باید کنار گذاشته شود و نردبان جدیدی مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین برای جلوگیری از مصرف این نردبانها توسط سایرین، برچسبی بر روی آن چسبانده و معیوب بودن آن را بر روی برچسب ذکر می کنیم: سپس نسبت به رفع عیب و نقص و تعویض قسمتهای فرسوده و خراب نردبان اقدام می نماییم.

نگهداری نردبانها باید در شرایط مناسبی صورت گیرد که شامل موارد زیر می شود:

1. ایجاد اتصال محکم در تمامی نقاط تماس

2. روغن کاری چرخها، قرقره ها، قفل ها و پولی ها

3. تعویض طناب های کهنه و فرسوده

4. تمیز کردن دائمی و روتین آنها

5. انبار کردن آنها در محلی که برای بازرسی و استفاده مجدد به راحتی قابل دسترس باشد.

6. انبار کردن آنها به شیوه ای که خطر پایین افتادن و سقوط آنها بر روی افراد وجود نداشته باشد.

7. قبل از مصرف نردبان از سرویس مناسب نردبان ها در مواقع مناسب و همچنین از اینکه پله های نردبان عاری از روغن، گریس و یا سایر مواد لغزنده می باشد، اطمینان حاصل کنید

روش صحیح بالا رفتن از نردبان ها

1. قبل از بالا رفتن و استفاده از نردبان از هموار بودن و یکنواختی سطحی که نردبان بر آن قرار می گیرد، اطمینان حاصل کنید.

2. در هنگام بالا رفتن از نردبان باید رو به آن بوده و با دستها یکی پس از دیگری آن را گرفت و بالا رفت.

3. هرگز از پشت به نردبان تکیه نکیند.

4. همواره در قسمت مرکزی نردبان بایستید تا تعادل شما حفظ شود و در هنگام بالا رفتن نیز در موقعیتی قرار گیرد که وزنتان به وسط آن وارد شود و سپس به آرامی بالا بروید.

5. همواره بابستی دست کم سه نقطه تماسب مابین نردبان و بدن شخص مصرف کننده آن موجود باشد که شامل دو پا و یک دست و یا دو دست و یک پا می شود.

6. در حین کار بر روی نردبان همواره با یک دست خود، آن را محکم نگاه دارید.

7. هرگز از سه پله بالایی نردبان استفاده نکیند، زیرا در غیر اینصورت تکیه گاه مطمئنی نخواهید داشت.

8. در هنگام بالا رفتن از نردبانهای بلند استفاده از کمربند ایمنی توصیه می شود که بهتر است این نردبان ها به گونه ای به ریلهای بسته شود که تعادل فرد حفظ گردد.

9. در هنگام ایستادن بر روی نردبان، از جابجا کردن و یا افزایش طول آن اکیداً خودداری نمایید.

انواع نردبانهااز لحاظ جنس [ویرایش]

نردبانهای چوبی [ویرایش]

این نردبانها باید از چوب با وزن مخصوص بالا (و ‌البته چوبهای بدون لبه ها و تراشه های تیز) ساخته شوند. به هنگام وارسی چشمی نباید در ظاهر آنها پوسیدگی ، ترک خوردگی ، شکستگی ، نقص های حاصل از فشردگی تراکم (‌گره) و یا سایر نقاط ضعف مشاهده شود.
ریلهای نردبان نیز باید سالم و بدون تاب خوردگی باشند . برای مشاهده تغییرات حاصله بر بروی چوب نردبان می توان از رنگهای روشن برای رنگ کردن آنها استفاده کرد .
در اغلب نردبانهای چوبی پله ها از جنس چوب ساخته می شوند . این چوب معمولاً از نوع چوب سخت متراکم همانند چوب درخت بلوط یا درخت گردوی آمریکایی می باشد . علت استفاده از این نوع چوبها، استحکام بالای آنها درحالت طبیعی می باشد .

نردبانهای فایبرگلاس [ویرایش]

این نردبانها عموماً در طولهای بلندتر در دسترس نمی باشند . به دلیل اینکه فایبرگلس متراکم تر از چوب بوده و بهمین دلیل در یک سایز مشابه ، نردبان فایبر گلس سنگین تر از نردبان چوبی هم سایز خود می باشد .
فایبرگلس یک محصول بشر ساخت می باشد که در حالت خشک نارسانا بوده و جریان الکتریسیته را از خود عبور نمی دهد . فایبر گلس در زیر نور خورشید و یادر کنار منابع تولید گرما خشک نشده و پوسته پوسته نمی گردد . فایبر گلس از جمله مواد متراکم بوده و نسبت به فلزات گرمای کمتری را هدایت می کند ، هچنین می تواند در برابر تماس کوتاهی با درجه حرارتهای بسیار بالا مقاومت نماید ، بدون آنکه ضعفی در ساختار آن پدیدار گردد . سپس بعد از وارد شدن به درجه حرارت اتاق مجدداً تمامی طول اولیه خود را بدست می آورد ، مگر آنکه در اثر حرارت بالا بسوزد .

نردبانهای آلومینیومی [ویرایش]

نردبانهای آلومینیومی به دو دسته تقسیم می شوند که شامل نردبانهای با ریلهای یکپارچه و نردبانهای با ریلهای نواری شکل می باشد . نردبانهای یکپارچه، نوعی از نردبانهای حاوی ریلهای یکپارچه آلومینیومی به همراه پله هایی از جنس آلومینیوم می باشند که با اتصالاتی در فواصل منظمی به ریلها وصل شده اند . پله های آلومینیومی عمدتاً به وسیله اتصالات جوشکاری و یا توسط یک گیره رابط به ریلها متصل می شوند . اما در صورت استفاده از این روش ، پله ها هرگز به سهولت شل نخواهند گردید ، مگر آنکه ریلها دچار مشکل خاصی گردند که در صورت بروز این مشکل پیشنهاد می شود که کل نردبان تعویض گشته و سعی در جابجایی ریلها ننماییم .^[۴]

 آماده ارائه خدمات به انواع شرکتها ، نهادها ، بیمارستان ها ، شهرداری ها و غیره
آماده ارائه خدمات به شما هموطن عزیز در اسرع وقت

تماس با ما : ۰۹۱۲۸۳۰۵۴۲۹-4832015– 0919 *علی محمودی

یکی از ملاحظات روانشناختی رنگ که در کاربرد هنری رنگ اهمیت دارد ، بررسی تأثیر متقابل رنگ ها است . جلوه یا اثر هر رنگ در جوار رنگ دیگر تغییر می کند . اگر در شرایط روشنایی مناسب ، چند ثانیه به یک رنگ فام دار خیره شویم و بی درنگ بر سطحی سفید بنگریم ، مکمل آن رنگ را خواهیم دید . این پدیده را – که ناشی از واقعیت فیزیکی رنگ عینی نیست – پی انگاره می نامند . پی انگاره ی هر رنگ ، رنگ مجاورش را تحت تأثیر قرار می دهد و در نتیجه ، تفاوت کیفی آن دو رنگ بارزتر می شود ( مثلا ً قرمز در کنار سبز ، پرمایه تر به نظر می رسد و برعکس ) . تغییری که بدین سان در جلوه ی رنگ ها پدید می آید ، مشخص کننده ی تباین آنها است . اگر موقعیت دو حوزه ی رنگی مقایسه شده چنان باشد که تغییر جلوه ی رنگ ها با هم تلاقی کند ، اصطلاح تباین همزمان به کار برده می شود .

رویکرد روانشناختی رنگ به احساس های معینی نیز بستگی دارد که رنگ های عینی دربیننده برمی انگیزند.

به سخن دیگر ، در این مقوله ، رابطه ی رنگ های عینی با اثرات ذهنی شان مورد نظر است . رنگ هایی که حاوی مقدار زیادی آبی هستند ( از بنفش تا سبز) ، نسبت به رنگ هایی که زرد یا قرمز بیشتری در خود دارند (از مغز پسته ای تا ارغوانی) ، سردتر می نمایند . رنگ های سرد ، مختصر کاهش در دمای بدن نگرنده ایجاد می کنند و رنگ های گرم باعث مختصر افزایش دمای بدن می شوند . به لحاظ بصری ، رنگ گرم پیش می آید و رنگ سرد پس می نشیند . بسیاری از نقاشان از این کیفیت رنگ ها برای فضا سازی تصویری بهره گرفته اند . منشأ احساس هایی چون گرمی ، سردی ، پیش آیندگی ، پس روندگی ، وزن و اندازه ی رنگ ها – که اصطلاحاتی رایج در ادبیات هنرهای تجسمی اند) همانا سه صفت اساسی رنگ ، یعنی فام ، درخشندگی و اشباع است .

نقاشان قدیم بسیاری از نمودها و اثرات بصری رنگ را بدون شناخت علمی به کار می بستند ، ولی انتشار نظریه های رنگ ، نقاشان پُست امپرسیونیسم ، اُرفیسم و آپ آرت را بر آن داشت که امکانات بیانی و تزیینی رنگ را گسترش دهند و به راه حل های تازه ای در مسائل حجم ، فضا ، نور و حرکت دست یابند .